Περιγράφει τη συμμετοχή σώματος 13.000 Ελλήνων μισθοφόρων (των Μυρίων) στην εκστρατεία του Κύρου κατά του αδελφού του, του βασιλιά των Περσών Αρταξέρξη, και ειδικότερα στη μάχη στα Κούναξα (401 π.Χ.). Μετά τον θάνατο του Κύρου, ο Αρταξέρξης εκτέλεσε τους Έλληνες στρατηγούς. Το υπόλοιπο Ελληνικό στράτευμα βρέθηκε ακέφαλο εν μέσω εκατοντάδων χιλιάδων εχθρών. Εξέλεξε νέους στρατηγούς, μεταξύ των οποίων και ο νεαρός Ξενοφών, και μαχόμενο ακολούθησε μία περιπετειώδη επιστροφή από τη Μικρά Ασία και τις Ποντιακές Άλπεις προς τον Εύξεινο Πόντο (Κάθοδος των Μυρίων).

Τίμαιος: Ο φιλοσοφικός αυτός διάλογος εμφανίζεται ως συνέχεια, κατά κάποιο τρόπο, της πλατωνικής Πολιτείας, με τους ίδιους πρωταγωνιστές (Σωκράτη, Τίμαιο, Κριτία και Ερμοκράτη). Το έργο χωρίζεται σε τρία ευδιάκριτα μέρη: 1) την εισαγωγική ανακεφαλαίωση των περιεχομένων των πρώτων πέντε βιβλίων της Πολιτείας από τον Σωκράτη, που εκφράζει την επιθυμία υλοποίησης της θεωρίας σε συγκεκριμένους τομείς. 2)  την αφήγηση του Κριτία για τη νίκη της Αθήνας κατά των βασιλέων της Ατλαντίδας, μιας χαμένης ηπείρου που, σύμφωνα με τον μύθο, βρισκόταν δυτικά από τις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ) και η οποία βυθίστηκε στη θάλασσα. 3) την κοσμολογική ομιλία του Τίμαιου.

Κριτίας: Ο Κριτίας, το κεντρικό πρόσωπο του διαλόγου στον οποίο επίσης συμμετέχουν οι Τίμαιος, Ερμοκράτης και Σωκράτης, περιγράφει λεπτομερώς το ισχυρό νησιωτικό βασίλειο της Ατλαντίδας και το εγχείρημά του να κατακτήσει την αρχαία Αθήνα, το οποίο απέτυχε εξαιτίας της οργανωμένης κοινωνίας των Αθηναίων. Ο Κριτίας είναι το δεύτερο μέλος μιας σχεδιαζόμενης τριλογίας διαλόγων, της οποίας το πρώτο μέλος ήταν ο Τίμαιος και το τρίτο ο  Ερμοκράτης, που πάσα πιθανότητα δεν γράφτηκε ποτέ, ενώ και ο Κριτίας παρέμεινε ημιτελής.

Μενέξενος: Ο Πλάτων δίνει στον διάλογο αυτό (που ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του όπως και ο επίλoγός του είναι μονόλογος) τη μορφή ενός «Επιταφίου λόγου» τον οποίο, όπως  άκουσε κάποτε από τον Σωκράτη, συνέθεσε η Ασπασία ως ρητορική άσκηση με τη μέθοδο του αυτοσχεδιασμού και της συγκόλλησης υπολειμμάτων από τον Επιτάφιο του Περικλή. Τα πρόσωπα του διαλόγου είναι οι Σωκράτης και ο Μενέξενος, γιος του Δημοφώντα (δεν πρέπει να συγχέεται με τον συνώνυμο γιο του Σωκράτη).

Φίληβος: Διάλογος ανάμεσα στον Σωκράτη και στους νεαρούς Φίληβο και Πρώταρχο με κεντρικό θέμα το ζήτημα της ηδονής από ηθική-φιλοσοφική άποψη. Ποιο είναι το ύψιστο αγαθό, η ηδονή ή η φρόνηση; Καθορισμός της διαλεκτικής μεθόδου και ψυχολογική ανάλυση των διάφορων ειδών ηδονής. Αληθής και ψευδής ηδονή. Η ηδονή ως σκοπός και ο ευδαίμων μεικτός βίος.