Το δεύτερο μεγάλο ηρωικό έπος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας μετά την Ιλιάδα, αποτελούμενο από 12.110 στίχους, πραγματεύεται την επιστροφή των Ελλήνων στην πατρίδα μετά την άλωση της Τροίας, αναδεικνύοντας γενικά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι παλιννοστούντες και ειδικότερα τον περιπετειώδη επαναπατρισμό του ήρωα του Τρωικού Πολέμου και βασιλιά της Ιθάκης Οδυσσέα, καθώς και το φόνο των μνηστήρων, οι οποίοι, έχοντας εγκατασταθεί στο παλάτι του, διεκδικούσαν μέσω της συζύγου του, Πηνελόπης, τη βασιλεία. Ο ηρωισμός στην Οδύσσεια δεν είναι εκείνος των πεδίων των μαχών, αλλά ο καρτερικός αγώνας της επιβίωσης και της επίτευξης των μεταπολεμικών ειρηνικών σκοπών, όπως η ανάπτυξη του εμπορίου, της ναυτιλίας και των νέων αποικισμών.

Πέρσαι: Το σπουδαιότερο αντιπολεμικό έργο του Αισχύλου θεωρείται ως η παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία. Επίσης είναι η πρώτη που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα, και μάλιστα σχετικά πρόσφατα, καθώς η πλοκή της περιστρέφεται γύρω από την οδύνη των Περσών, με προεξάρχουσα τη βασιλομήτορα Άτοσσα, όταν πληροφορούνται από έναν αγγελιοφόρο τη συντριπτική ήττα του εκστρατευτικού τους σώματος στη Σαλαμίνα. Έτσι επιβεβαιώνονται με τον πλέον τραγικό τρόπο τα σκοτεινά προαισθήματα της βασίλισσας και η σχετική προφητεία την οποία της είχε αποκαλύψει το φάντασμα του νεκρού συζύγου της Δαρείου.